¿En qué te refugias cuando se apagan las voces; cuando la luna brilla –intensa–, por tu ventana, hacia el norte? ¿A quién llamas cuando tu corazón se rompe? ¿Invocas a la razón, a la fe, o a algún nombre? ¿A qué te aferras, mientras las lágrimas fluyen, como cataratas inmisericordes, hacia un destino ineludible? Las horas pasan, el sol se oculta. Las estrellas aparecen, tiritando, a lo lejos. Mañana será otro día. Mañana vendrán otros pensamientos. Me refugiaré en ti de nuevo. Hasta que vuelva a salir el sol…
Lihem.
😦 😦 😦
11 septiembre, 2016 at 10:29 pm
Corto pero interesante. Sigue escribiendo.
Me gustaLe gusta a 1 persona
16 septiembre, 2016 at 12:05 pm
Muchas gracias J.M. Un abrazo, feliz fin de semana…
Lihem.
Me gustaLe gusta a 1 persona
18 marzo, 2017 at 7:09 am
2027Mitä sinä Lukija hyvä nyt olet taas noin negatiivinen :O ?Eikait vaimon kanssa ole ongelmia? Jos on niin toivottavasti saatte sovittua niin menee sitten tämä vappukin paljon mukavammin.Iloista ja autrinkoista vappua kaikille blogilaisille, sekä &#lle1;hiljaisi282” että vakkareille
Me gustaMe gusta